Mijil

X

MIJIL

1

Poma kaki padha dipuneling,   ing pitutur ingong,   sira uga satriya arane,   kudu anteng jatmika ing budi,   ruruh sarwa wasis,   samubarangipun.

2

Lan den nedya prawira ing batin,   nanging aja katon, sasabana yen durung mangsane,   kekendelan aja wani mingkis,   wiweka ing batin,   den samar den semu.

3

Lan densami mantep maring becik,   lan ta wekas ingong,   aja kurang iya panrimane,   yen wus tinitah maring Hyang Widhi,   ing badan puniki,   wus papancenipun.

4

Ana wong narima wus titahing,   Hyang pan dadi awon,   lan ana wong tan nrima titahe,   ing wekasan iku dadi becik,   kawruhana ugi,   aja salang surup.

5

Yen wong bodho kang tan nedya ugi,   tatakon titiron,   anarima ing titah bodhone,   iku wong narima nora becik,   dene ingkang becik,   wong narima iku.

6

Kaya upamane wong angabdi,   amagang sang katong,   lawas-lawas katekan sedyane,   dadi mantri utawa bupati,   miwah saliyane,   ing tyase panuju.

7

Nuli narima terusing batin,   tan mengeng ing katong,   tan rumasa ing kanikmatane,   sihing gusti tekeng anak rabi,   wong narima becik,   kang mangkono iku.

8

Nanging arang ing mangsa samangkin,   kang kaya mangkono,   kang wis kaprah iya salawase,   yen wis ana linggihe sathithik,   apan nuli lali,   ing wiwitanipun.

9

Pangrasane duweke pribadi,   sabarang kang kanggo,   nora eling ing mula-mulane,   witing sugih sangkaning amukti,   panrimaning ati,   kaya nggone nemu.

10

Tan rumasa murahing Hyang Widhi,   jalaran sang katong,   ing jaman mengko iya mulane,   arang turun wong lumakweng kardi,   tyase tan saririh,   kasusu ing angkuh.

11

Arang kang sedya amales ing sih,   ing gusti sang katong,   lawan kabeh iku ing batine,  tan anedya narima ing Widhi,   iku wong kang tan wrin,   ing nikmat ranipun.

12

Wong kang tan narima dadi becik,   titahing Hyang Manon,   iki uga iya ta rupane,   kaya wong kang angupaya ngelmi,   lan wong sedya ugi,   kapinteran iku.

13

Uwis pinter nanging iku maksih,   nggonira ngupados,   ing undhake ya kapinterane,   utawa unggahing kawruh yekti,   durung marem batin,   lamun durung tutug.

14

Ing pangrawuh ingkang densenengi,   kang wus sem ing batos,   miwah ing kapinteran wus dene,   ing samubarang pakarya uwis,   nora nganggo lali,   kabeh wus kawengku.

15

Yen wong kang kurang narima ugi,   iku luwih awon,   barang-gawe aja age-age,   anganggoa sabar lawan ririh,   dadi barang-kardi,   resik tur rahayu.

16

Lan maninge babo den pakeling,   ing pitutur ingong,   sira uga padha ngempek-empek,   iya marang kang jumeneng aji,   lair ing myang batin,   den ngrasa kawengku.

17

Kang jumeneng iku kang mbawani, wus karsaning Manon, wajib padha wedi lan bektine, aja mampang parentahing aji, nadyan anom ugi, lamun dadi ratu.

18

Nora kena iya denwaoni,   parentahing katong,   dhasar ratu bener parentahe,   kaya priye nggonira sumingkir,  yen tan anglakoni,   pesthi tan rahayu.

19

Nanging kaprah ing mangsa puniki,   anggepe angrengkoh,   tan rumasa lamun ngempek-empek,   ing batine datan nedya eling,  kamuktene iki,   ngendi sangkanipun.

20

Yen elinga jalarane mukti,   pesthine tan ngrengkoh,   saking batin durung ngrasakake,   ing pitutur ingkang dhingin-dhingin,   dhasar tan praduli,   wuruking wong sepuh.

21

Ing dadine barang tindak iki,   arang ingkang tanggon,   saking durung ana landhesane,   nganggo ing karsanira pribadi,   ngawag barang kardi,   dadi tanpa dhapur.

22

Mulane ta wekas ingsun iki,   den kerep tatakon,   aja isin ngatokaken bodhone,   saking bodho witing pinter ugi,   mung Nabi kakasih,   pinter tan winuruk.

23

Sabakdane pan tan ana ugi,   pintere tatakon,   mapan lumrah ing wong urip kiye,   mulane wong anom den taberi,   angupaya ngelmi,   dadya pikukuh.

24

 Ing driyanira dadi tatali,   ing tyas dimen adoh,   sakehing ati kang ala kiye,   nadyan lali ya pan nuli eling,   yen wong kang wus ngelmi,   kang banget tuwajuh.

25

Kacek uga lan kang tanpa ngelmi,   sabarange kaot,   dene ngelmu iku ingkang kangge,   sadinane gurokna kariyin,   pan sarengat ugi,   parabot kang perlu.

26

Ngelmu sarengat puniku dadi,   wawadhah kang yektos,   kawruh tetelu kawengku kabeh, pan sarengat kanggo lair batin,   mulane den sami, brangtaa ing ngelmu.

Dijupuk saka:

http://bukuj.blogspot.com/2014/04/mengurai-nasihat-filsafat-kehidupan.html