Dudukwulu/Megatruh

VI

DUDUKWULUH /MEGATRUH

1

Wong ngawula ing ratu luwih pakewuh,  nora kena minggrang-minggring,  kudu mantep sartanipun,  setya tuhu marang gusti,  dipun miturut sapakon.

2

Mapan ratu kinarya wakil Hyang Agung,  marentahken hukum adil,  pramila wajib den enut,  kang  sapa tan manut ugi,  mring parentahe sang katong.

3

Aprasasat mbadal ing karsa Hyang Agung,  mulane babo wong urip,  saparsa ngawuleng ratu,  kudu eklas lair batin,  aja nganti nemu ewuh.

4

Ing wurine yen ati durung tuwajuh,  angur ta aja angabdi,  becik ngindhunga karuhun,  aja age-age ngabdi,  yen durung eklas ing batos.

5

Angur angindhunga bae nora ewuh,  lan nora nana kang ngiri,  mung mungkul pakaryanipun,  nora susah tungguk kemit,  seba mapan nora nganggo.

6

Mung yen ana tontonan nonton neng lurung,  glindhang-glindhung tanpa keris,  sarwi mbanda tanganipun,  kemul bebede sasisih,  andhodhok pinggiring bango.

7

Suparandene jroning tyas anglir tumenggung,  mangku bawat Senen Kemis, mangkono iku liripun, nora kaya wong angabdi,  wruh ing palataran katong.

8

Lan keringan sarta ana aranipun,  lan ana lungguhe ugi,  ing salungguh-lungguhipun,  nanging ta dipun pakeling,  mulane pinardi kang wong.

9

Samubarang ing karsanira sang ratu,  sayekti kudu nglakoni,  sapalakartine iku,  wong kang padha-padha ngabdi,  pagaweane pan saos.

10

Kang nyantana bupati mantri panewu,  kaliwon paneket miji,  panalawe lan panajung, tanapi para prajurit,  lan kang nambutkaryeng katong.

11

Kabeh iku kuwajiban sebanipun,  ing dina kang amarengi,  ing wiyosira sang prabu,  sanadyan tan miyos ugi, pasebane aja towong.

12

Ingkang lumrah yen kerep seba wong iku,  nuli ganjaran denincih, yen tan oleh nuli

mutung,  iku sewu-sewu sisip,  yen wus mangarti ingkang wong.

13

Tan mangkono etunge kang sampun weruh, mapan ta datan den pikir, ganjaran pan wis karuhun, amung naur sihing gusti, winales ing lair batos.

14

Setya tuhu saparentahe pan manut,  ywa enggana karseng gusti,  wong ngawula pamanipun,  lir sarah munggeng jaladri,  darma lumaku sapakon.

15

Dene begja cilaka utawa luhur,  asor iku pan wis pasthi,  ana ing badanireku,  aja sok anguring-uring,  marang gusti sang akatong.

16

Mundhak ngakehaken ing luputireku,  mring gusti tuwin Hyang Widhi,  dene ta sabeneripun,  mupusa kalamun pasthi,  ing badan tan kena menggok.

17

Tulisane ing lokil-makful rumuhun, papancer sawiji-wiji,  tan kena owah sarambut,  tulising badan puniki, aja na mundur pakewuh.  

Dijupuk saka:

http://bukuj.blogspot.com/2014/04/mengurai-nasihat-filsafat-kehidupan.html